ژنوسايد1 با توجيهِ دفاع ِمشروع

نزديك به پنج ماه از نسل كشي2وحشيانه ي رژيم صهيونيستي در فلسطين مي گذرد؛ قصابانِ سفاك صهيونيست اين نسل كشي كم سابقه ( و به نوعي بي سابقه3) را تحت عنوان « دفاع از خود» توجيه مي كنند؛ و آمريكا، اتحاديه ي اروپا و متحدان غربي اش نيز با اين توجيه تمام قد از اين رژيم آپارتايد دفاع و حمايت همه جانبه مي كنند؛‌ و مانع از هر نوع اقدام و كمك جهت اتمام اين نسل كشي مي شوند. آمريكا با وقاحت و بي شرمي تمام قطعنامه هاي پيشنهادي سازمان ملل در راستاي دفاع از ملت مظلوم فلسطين را وتو مي كند؛ حتي قطعنامه هايي كه رژيم صهيونيستي را (به خاطر اشغالگري، مرتكب شدن جنايات جنگي، جنایت علیه بشریت و نسل کشی و زيرپا گذاشتن تمام قوانين و قطعنامه هاي سازمان ملل متحد) محكوم نمي كند، بلكه فقط خواهان توقف جنگ و ارسال كمك هاي بشر دوستانه به مردم غزه هستند را نيز وتو می‌کند. در مواردی هم که که قطعنامه‌ای وارد مجمع عمومي سازمان ملل شده و تصویب شده باشد، رژیم صهیونیستی همچون ده ها قطعنامه ي ديگر هیچ اعتنایی به اين قطعنامه‌ها نمي كند؛ و این همان مصونیت نانوشته ي اعطا شده به رژیم صهیونیستی از سوی آمريكا و قدرت‌های بزرگ است.

تعریف دفاع مشروع

حق دفاع مشروع استثنایی مهم بر اصلِ ممنوعیت کلیِ توسل به زور در روابط بین‌المللی محسوب می‌شود؛ كه در ماده ي 51 منشور سازمان ملل متحد تبلور يافته است. اين ماده مقرر می دارد : « در صورتی که یک عضو ملل متحد مورد تجاوز مسلحانه واقع شود هیچ ‌یک از مقررات این منشور به حق طبیعیِ دفاعِ مشروع انفرادی یا اجتماعی تا موقعیکه شورای امنیت اقدام لازم برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی به عمل آورد لطمه وارد نخواهد آورد؛ و اقداماتی را که اعضاء برای اجرای حق دفاع مشروع بعمل می‌آورند باید فورا به شورای امنیت اطلاع دهند. ولی این اقدامات بهیچ وجه در اختیارات و وظایفی که شورا بر طبق این منشور دارد و به موجب آنها در هر موقع روشی را که برای حفظ و یا اعاده صلح و امنیت بین‌المللی لازم بداند می‌توانی اتخاذ کند، تأثیری نخواهد داشت».

شرایط مشروعیت دفاع

حق دفاع از خود محفوظ است اما یک حق مطلق نیست؛ بلكه با توجه به تعريف مذكور و حقوق بشر و حقوق بشر دوستانه و قوانين بين الملل اقدام به دفاع مشروع مستلزم رعايت ضوابط و شرایطی است که بدون مراعات آن ها، اين دفاع خود نوعي تجاوز محسوب می‎شود؛ كه در ذيل به اختصار آن ها را بيان خواهيم كرد:

1ـ وقوع حمله ی نظامی ( مسلحانه ) و تجاوز: باید حمله اي صورت گیرد تا به منظور مقابله با آن استفاده از دفاع مشروع، جايز باشد. اگرچه منشور به «یک عضو» اشاره دارد نه به «یک کشور»، اما توافق کلی مبنی بر این که منظور، «هرکشور» است، وجود دارد. بنابر اين دفاع از خود، نه تنها باید پاسخی به یک حمله و تجاوز مسلحانه باشد، بلكه اين حمله باید توسط يك حكومت انجام شود؛ نه يك گروه يا سازمان.

۲- ضرورت انجام دفاع مشروع: ضرورت نيز زماني وجود دارد كه : اقدام به دفاع و استفاده از نیرو به منظور مقابله با تجاوز فوریت داشته باشد، تجاوز شدید و ويرانگر باشد، انتخاب راه دیگری مقدور نباشد. اگرچه متن ماده ۵۱ به لزوم وجود ضرورت تصريح ندارد، اما به موجب مقررات ماده مزبور و ساير قوانين بين المللي وجود حالت ضرورت، شرط اساسی و لازم برای استفاده از حقِ دفاع مشروع است.

۳- متناسب بودن دفاع با تجاوز: یعنی اقدامات دفاعي، در كميت و كيفيت، با عملیات تهاجمی متناسب باشد. زیرا دفاع پاسخ به یک حمله و تجاوز پیش آمده است؛ و باید در حدود ضرورت و برای دفع حمله با استفاده از حداقل توانِ نظامي صورت بگیرد نه زاید بر آن.

4- اطلاع رسانی به شورای امنیت سازمان ملل متحد: در صورت اقدام به دفاع مشروع، باید فوراً به شورای امنیت گزارش داده شود؛ و این واکنش (دفاع) باید به صورت موقت و تا زماني باشد كه شورای امنیتِ سازمان ملل به این موضوع رسیدگی کند.

​5ـ رعایت اصول و قواعد حقوق بشر و حقوق بشر دوستانه و ساير قوانين و مقررات بين المللي مرتبط

آيا تجاوز رژيم صهيونيستي به غزه و كرانه ي باختري دفاع مشروع محسوب مي شود؟

اول ـ پس از تولد نامشروع رژيم صهيونيستي، اين رژيم شب و روز مشغول ادامه ي تجاوز، اشغالگري، تحقير، تعذيب، ترور و كشتار مردم فلسطين بوده است؛ به گونه اي كه علاوه بر ادامه شهرك سازي در خاك فلسطيني ها، به اسارت گرفتن هزاران فلسطيني و محاصره ي غير انساني 17 ساله ي نوار غزه و زنداني كردن بيش از دو ميليون فلسطيني، فقط در فاصله يِ سه ماه تا هفتم اكتبر امسال 458 نفر از فلسطيني ها را به شهادت رسانيده است. پر واضح است كه اين رژيم غاصب هيچ گاه چيزي به نام صلح و عدم تعرض نسبت به فلسطين را به رسميت نشناخته است. بنابراين عمليات حماس و ساير گروههاي مقاومت فلسطيني دفاع از خود و مقاومت در برابر اشغالگري مي باشد؛ و به هيچ عنوان تجاوز و حمله به كشوري ديگر محسوب نمي شود.

دوم: اگر قطعنامه هاي سازمان ملل ( از جمله قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت) و راي ديوان بين المللي دادگستري لاهه4را مبنا قرار دهيم ، رژيم صهيونيستي خاك فلسطين را اشغال كرده و بر روي سرزمين هاي غصب شده مشغول كشتار، شهرك سازي و حذف ملت و سرزمين فلسطين است.

اشغال گري در حقوق بین الملل یک تهاجم نظامی است که از نظر قانونی محکوم بوده و بايد پايان يابد. بنابراین دفاع از خود، براي اشغالگر به عنوان حق محسوب نمي شود؛ و گرنه این حق به منزله ي حمايت و مشروعيت بخشيدن به اشغال و تداومِ یک عملِ نامشروع و غیر قانونی خواهد بود. همچنين ماده 51 مقرر می دارد كه حق دفاع، براي مقابله با حمله مسلحانه از سويِ يك كشور است نه از سوي گروه يا گروههاي مقاومت. مقاومت در برابر اشغالگري و ظلم و انجام عملیات علیه نيروهاي متجاوز، در حقوق بین الملل مشروع است؛ و براي اشغالگر چيزي تحت عنوان دفاع از خود مطرح نيست؛ زیرا اعطاي اين حق به منزله ي حمایت از اشغال و به رسميت شناختن آن است. علاوه بر اين، در مورد كرانه ي باختري چيزي به نام حمله به شهرك هاي استعماري صهيونيستي وجود نداشته است، تا مساله محفوظ بودن حق دفاع از خود مطرح شود.

سوم: به فرض كه رژيم صهيونيستي اشغالگر و متجاوز نباشد و از سوي كشوري ديگر مورد تجاوز واقع شده باشد و حق دفاع از خود برايش مشروع باشد (در بند اول و دوم بيان شد كه فاقد چنين حقي است)، آيا اين دفاع ضرورت دارد؟ مواردي كه منجر به ضرورت در دفاع مي شوند، عبارتند از: فوريت داشتن مقابله با تجاوز، شدید و ويرانگر بودن تجاوز، مقدور نبودن انتخاب راه ديگر. بديهي است كه هيچ كدام از موارد مذكور در مورد رژيم صهيونيستي صادق نيستند.

چهارم: پاسخ باید متناسب با حمله و در حدی باشد که برای دفعِ حمله لازم است؛ و از كمترين نيروي نظامي و اسلحه استفاده شود. پاسخ رژيم صهيونيستي و آمريكا به گفته ي تمام سازمان ها و نهادهاي بين المللي نه تنها متناسب نيست، بلكه تجاوزي بي سابقه و نسل كشي آشكار با پيشرفته ترين تسليحات نظامي و سلاح هاي ممنوعه است.

شرط پنجم: به فرض که حق دفاع مشروعی با وجود ضرورت، بازدارندگی و تناسب هم وجود داشته باشد؛ واکنش دفاعي باید موقت و تا زمانی باشد که شورای امنیت به وضعیت رسیدگی کند. بنا به قوانين و حقوق بين الملل اگر مرجعِ بین‌المللی که شورای امنیت است دخالت کرد، اين دفاع باید متوقف شود. ولي يا تمام قطعنامه هاي شوراي امنيت جهت آتش بس و اتمام جنگ را آمريكا و غرب وتو مي كنند؛ و يا در صورت تصويب برايشان پشيزي ارزش قائل نيستند.

ششم: حمله نظامی رژيم اشغالگر در غزه و كرانه ي باختري در تضاد و مغایرت با تمامي قوانین بین‌المللی و منشورهای سازمان ملل و حقوق بشري و بشر دوستانه برای دفاع از خود است.

حق دفاع مشروع شامل بمياران و موشك باران با تجهيزات پيشرفته و تسليحات ممنوعه، تخريب زيرساخت ها، منازل مسكوني، بيمارستان ها، مساجد، مدارس و... نمي شود. شامل هدف قرار دادن نيروهاي امدادي، آتش نشان ها، آمبولانس ها، خبرنگاران و ... نمي شود. دفاع مشروع شامل قطع غذا، آب، برق، سوخت، دارو و تجهيزات پزشكي و كمك هاي بشر دوستانه نمي شود. دفاع مشروع شامل كشتار غير نظاميان، تعذيب، شكنجه و كشتار اسرا نمي شود.

بنابراين نه تنها واژه اي تحت عنوان دفاع، مشروع براي رژيم صهيونيستي در مقابله با فلسطيني ها صدق نمي كند، بلكه آن چه در غزه و كرانه ي باختري تحت اين عنوان انجام مي دهد بنا به قوانين و حقوق بين المللي و همچنين گفته ي سازمانه هاي حقوق بشري مستقل جنایت جنگی ، جنایت علیه بشریت و ژنوسايد(نسل کشی) واضح است.

پاوه، حيدر غلامي 7/12/1402

1ـ نسل كشي: هرگونه اقدام و مبادرت به نابودی و حذف فیزیکی بخش یا کلیت یک گروه نژادی، قومی، ملی، مذهبی یا ایدئولوژیکی توسط یک گروه دیگر است. زمانی که تعبیرهای جزئی در مورد نسل‌کشی تغییر می‌کرد، نخستین تعریف قانونی این کردار در بیانیه سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۸ و پیرامون «جلوگیری و مجازات جرم نسل‌کشی» شکل گرفت. بند دوم این بیانیه تصریح می‌کرد که هرگونه اقدام به نابودی کل یک گروه نژادی، ملی، مذهبی مانند کشتار دسته جمعی یک گروه خاص، ایجاد لطمات روانی و جسمانی بر یک گروه ویژه، ضربه زدن تعمدی به افراد یک گروه خاص، تحمیل معیارهایی برای جلوگیری از تولد فرزندان آن‌ها، جابه‌جایی اجباری فرزندان گروه‌ها به یکدیگر، طرح‌ریزی برای آسیب رساندن به گروهی خاص و غیره همه از مصداق‌های بارز نسل‌کشی می‌باشند.

2ـ با گذشت يكصدوچهل و دو روز از آغاز تجاوز رسمي زژيم صهيونيستي علاوه بر تخريب تمام زيرساخت ها و اكثر منازل مسكوني غزه و... يكصد هزار نفر از مردم مظلوم فلسطين شهيد و زخمي شده اند؛ كه اكثريت آنان زنان و كودكان هستند( غير از حدود هشت هزار نفري كه زير آوار مانده اند)؛ مردم مظلومي كه جز دفاع از خود در برابر ظلم و اشغالگري و تقاضاي حقوق خود، هيچ تاواني ندارند.

3ـ مي توان گفت كه تجاوز ددمنشانه و نسل كشي جديد رژيم صهيونيستي نسبت به كشتارها و جنگ‌های گذشته و از جمله دو جنگ جهاني و... بي سابقه بوده است؛ چرا كه اولا: تقريبا همه ي جهان به خصوص غرب به رهبري آمريكا و بازيگري رژيم صهيونيستي عليه ملت مظلوم فلسطين بسيج شده يا سكوت اختيار كرده اند؛ ثانيا: تمام مردم جهان به صورت مستقيم يا غير مستقيم نظاره گر سبعيت و كشتارجمعيِ اين مردم مظلوم و محنت و مرارت آنان هستند.

4ـ دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) در نظر مشورتی خود در مورد عواقب حقوقی ساخت دیوار حائل در اراضی اشغالی فلسطین در سال ۲۰۰۴ م تایید کرد که ماده ۵۱ منشور ملل متحد «وجود حق ذاتی دفاع مشروع را در این پرونده در صورت حمله مسلحانه یک دولت به دولت دیگر» به رسمیت می‌شناسد؛ با وجود این، چون رژیم صهیونیستی سرزمین فلسطین را اشغال کرده و مشروعیت کشور فلسطین را انکار می‌کند، بنابراین غزه و کرانه باختری از نظر ماده ۵۱ «دولت خارجی» نیستند؛ بنابراین دیوان بین‌المللی دادگستری در همان حکم به این نتیجه رسید که ماده ۵۱ از زمانی که فلسطین اشغال شده، برای رژیم صهیونیستی قابل اجرا نبوده است.

+ نوشته شده در دوشنبه هفتم اسفند ۱۴۰۲ ساعت 13:34 توسط حیدر غلامی  |